Dag 11 t/m 16 (22 t/m 27 juli)

Dag 11:
Vandaag ging de wekker om 04.45 uur, na een snelle douche en een simpel ontbijt werden we door een Teksi chauffeur opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. Op ons gemakje wakker worden was er niet bij... Meneer de chauffeur was kennelijk klaar wakker en had een heleboel te vertellen en te vragen! Duidelijk was dat deze man vrouwen achter het stuur helemaal niks vond..vooral de jonge grietjes. Doordat benzine en auto's erg goedkoop zijn, heeft bijna iedere persoon een auto voor zichzelf. Met 1 miljoen inwoners kan je vast wel bedenken hoeveel vrouwen er dan achter het stuur zitten en vooral hoe druk het is op de weg! Gelukkig heeft vooral Mies zijn vragen beantwoord ;)

Na een vlucht van 2 uur komen we aan op BORNEO!!! Eindelijk, we hebben er heel veel zin in. Bij aankomst is er echter niemand van de homestay The Kebun aanwezig waar we de komende zes nachten zullen overnachten! Maar na een half uur verschijnt er een jonge Zuid-Afrikaan, genaamd Greg (spitsuur,dus daardoor wat later - logisch hebben wij ook in NL). Greg vertelt dat hij de afgelopen 6 jaar heeft rondgereisd en dat hij onbetaald werk doet en in ruil daarvoor onderdak en voedsel krijgt bij The Kebun. Na een uurtje rijden komen we midden in de jungle aan bij onze accommodatie. The Kebun wordt gerund door Adrian en zijn vrouw Olivia. Het is in feite een grote boerderij die zichzelf voorziet van voedsel door de dieren die er leven (kippen, kalkoenen, vissen, geiten & eenden) en door het verbouwen van groenten. Onze accommodatie is een van de grootste (Adrians bungalow) en heeft een keuken, badkamer, woonkamer en twee grote slaapkamers en twee 'balkons'. Het staat aan de rand van de rivier en een beetje afgelegen van de rest van de gebouwen. Al bij aankomst zijn we erg blij dat we een musquito net hebben want het barst er van de muggen en allerlei andere grote en vieze insecten...dit is even wennen!

Na onze spullen te hebben gedropt, staan we nog even te kletsen met Greg. Ineens vraagt Mies wat er op de grond ligt bij een boom. Op die vraag nemen Greg en een kleine Maleisiër uit het niets een sprintje richting richting die boom. Wat blijkt er zijn kleine kippen ontsnapt. Wat hierna volgt is een hilarisch tafereel en verbazen we ons over de snelheid en de duikel capaciteiten van de kleine Maleisiër. Zelfs de zes honden die hier op de boerderij leven staan bijna met open bek het tafereel te aanschouwen. Als de kippen eenmaal gevangen zijn, besluiten we om naar Matang Wildlife Center te gaan. Dit is een rehabilitatie en opvang centrum voor dieren uit het regenwoud die gered worden uit gevangenschap. Het gaat hierbij vooral om Oerang Oetangs en Zonneberen. Het is erg klein en de dieren zien er treurig uit (vooral de Oerang Oetangs). Het ziet er absoluut niet zo verzorgd uit als een dierentuin in Nederland, maar hetgeen wat ze hier doen is voor een zeer goed doel...dit houden we dan maar in ons achterhoofd. Op dit moment zijn er twee volwassen dieren (Oerang Oetangs), die de rest van hun leven in een kooi zullen moeten doorbrengen. En er zijn drie kleine Oerang Oetangs, waar ze twee maal per dag diep het regenwoud mee intrekken om ze uit eindelijk in het wild te kunnen uitzetten.

Na deze indrukken enigszins te hebben verwerkt zijn we naar Kubah National Park gereden, we besluiten een wandeling van 2x 1,5 uur te gaan doen richting een waterval. Dit komt mooi uit met het donker worden en avondeten...dachten we (hahaha). Al na 100 meter gewandeld te hebben (70% stijl omhoog) kijken we elkaar helemaal doordrenkt van het zweet aan en besluiten toch om door te zetten. Wat een hel van een wandeltocht, na ruim 45 minuten stijl omhoog te hebben gewandeld komen we bij het begin van het wandelpad in de jungle richting de watervallen aan. Dit wordt klimmen en klauteren (heeeel anders wandelen dan in Nederland kan ik je zeggen)! Aangezien we vrij laat zijn gaan wandelen en merken dat we er veel langer over gaan doen dan 1,5 uur besluiten we halverwege de jungle trail terug te keren. Wat was dit zwaar zeg......maar het regenwoud is echt ontzettend mooi!

Bij terugkeer zien we de 4 Australiërs, die wie in Penang hebben ontmoet en besluiten na een gezellige avond in bijzijn van wel duizenden muggen en insecten om de volgende dag er gezamenlijk op uit te trekken.

Dag 12:
Na een verschrikkelijke nacht voor mij (waarbij ik helemaal niet heb geslapen) ging de wekker om 06.15 uur. Opstaan, spullen pakken, snel een kopje thee en verzamelen bij The longhouse om gezamenlijk met de Australiërs (ieder in zijn eigen auto) naar het Semenggoh Nature Reserve te gaan. Dit is een van de beste plaatsen in de wereld om semi wilde Oerang Oetangs in hun natuurlijke omgeving te zien. Ondanks de navigatie zijn we toch nog verkeerd gereden, wat een verkeer hier op Borneo. Op het moment dat we ontdekten dat we verkeerd reden stonden we op de meest linkse rijbaan (van een zesbaansweg)...hoppa gewoon in een rechte lijn schuin oversteken tussen alle andere auto's door naar de meest rechtse baan (toen gingen we in ieder geval weer de goede kant uit). We zijn om 07.00 uur vertrokken en kwamen om 08.45 uur aan, door de spits toch nog wel ff rijden dus!

Voordat we naar de voederplaats van de Oerang Oetangs mochten gaan, kregen we een uitgebreide instructies over de Oerang Oetangs en wat we wel en niet mochten doen:1- absoluut geen geluid maken anders vallen ze aan of gaan ze weg, 2- geen eten of drinken, als ze toch je tas pakken, je tas laten vallen want je portemonnee stelen ze toch niet, 3- geen paraplu of statief meenemen, ze kunnen denken dat het een geweer is en dan worden ze woest, 4- als je benaderd wordt door een Oerang Oetang heel hard weg rennen, 5- soms komt het grote mannetje mee, als dit gebeurt moet je maken dat je wegkomt. Het doel van dit praatje was vooral om je heel veel angst in te boezemen, zodat je geen gekke dingen doet in de buurt van de Oerang Oetangs...nou dit praatje werkte! Bovendien hadden ze een aantal foto's met verschrikkelijke bijwoonden, waar je ook niet heel vrolijk van wordt!

In het Semenggoh Nature Reserve zijn 25 (semi) wilde Oerang Oetangs uitgezet, op de voederplaats krijgen ze alleen supplementen om hun voeding aan te vullen. Hoe minder Oerang Oetangs komen eten, des te beter want dat betekent dat ze in het wild voldoende voedsel hebben. Na ruim 30 minuten wachten zagen we in de verte het regenwoud in beweging komen, wat een mooi gezicht om een Oerang Oetang zo lenig als hij door het regenwoud te zien slingeren. Na ruim 1,5 uur hebben we twee Oerang Oetangs gezien en moeten we weg. We besluiten direct om later deze week nog een keer terug te gaan.

Hierna zijn we naar Annah Raise Longhouse gegaan, hier kan je het traditionele Maleisische leven zien. Na genoten te hebben van een home made rijstwijn zijn we in de gloeiende hitte (40 graden) de longhouses gaan bekijken...erg indrukwekkend en zelfs wel mooi te noemen. Na ruim 2 uur daar rondgekeken te hebben, hebben we honger,dorst en behoefte aan verkoeling in een zwembad. We gaan naar Borneo Highlands Resort. Wij voorop en de Australiërs er achter aan...al snel merken we dat onze 4x4 aan het einde wat moeite heeft om omhoog te komen. Zodra we parkeren komt er dan ook een hele dot rook uit de motorkap o,ohhh..... We besluiten hem te laten afkoelen en eerst maar ns te gaan lunchen. In het restaurant serveren ze alleen vegetarische gerechten en alles gericht op de gezondheid (shit...geen lekker stukje vlees), desondanks hebben we heerlijk gelunched met zijn zessen. Verkoeling zoeken was er helaas niet bij, het zwembad bestond uit een natuurlijke vijver....hier bedankten we maar even voor!

Na de lunch zijn we dan ook naar een uitkijk punt op 900 meter hoogte gegaan, hier hadden we echt een waanzinnig mooi uitzicht over het regenwoud van Kalimantan, Indonesië. Echt bijzonder! Hierna terug naar de auto's en het water reservoir bijvullen, gelukkig lijkt er niks aan de hand en kunnen we verder! Als we eenmaal uit het Borneo Highlands resort zijn, zijn we gestopt om de Australiërs nog een fijne dag te wensen (wij gaan Kuching in om een lekker wijntje te halen). Zodra we verder rijden, komen de Australiërs al heftig zwaaiend ons voorbij...zodra ze willen remmen lukt dit niet.....als ze eenmaal uitgerold zijn blijkt dat hun remmen het niet meer doen en vertellen ze dat wij olie lekken. Ofwel daar staan we dan langs het regenwoud en twee auto's met pech! Beide waarschijnlijk veroorzaakt door de enorme stijle weg van en naar het Highlands Resort, waar deze twee oude bakken dus niet tegen kunnen. Na ruim 45 minuten te hebben stilgestaan raken we door onze watervoorraad heen. Met deze hitte hebben we toch echt vloeistof nodig, na een testrit met de wagen van de Australiërs blijkt dat hun weer aardig (pompend) kunnen remmen en besluiten we om langzaam verder te rijden. We redden het precies tot het eerste benzine station in Kuching waar Greg en de monteur ons staan op te wachten. Wij krijgen een andere auto en de Australiërs kunnen door. Bij terugkomst op The Kebun blijkt dat onze motor was opgeblazen en dat de remmen van de Australiërs over verhit waren... Greg en Adrian gaan ook direct in hun bezienswaardigheden boek vermelden dat je niet met eigen vervoer Borneo Highlands op mag!

Na bij terugkomst van een heerlijk Maleisisch avondmaal te hebben genoten zijn we naar de longhouses gegaan, alwaar we een heel gezellige avond met lekkere wijn en de Australiërs hebben gehad. Wat een avontuur weer vandaag....

Dag 13:
Tot op heden slaap ik hier echt verschrikkelijk! Mies daarentegen slaapt natuurlijk weer zo vast als een beer in zijn winterslaap. Vandaag gaan we naar Bako National Park, dit is een van de bekendste natuurgebieden van Serawak. Het is vooral bekent vanwege de neusapen. Na 1,5 uur rijden worden we afgezet door de monteur (Maleisische man die geen woord Engels spreekt, maar zeer vriendelijk is). We schrijven ons in en betalen de boot (94 MR) en worden over de Zuid Chinese zee en langs ontzettend leuk uitziende vissershuisjes vervoerd naar het Nationale park. Echt prachtig deze boot tocht en ook de wind was wel even lekker in deze zinderende hitte. We worden afgezet op het strand en moeten met onze spullen een stukje door de zee banjeren voordat we op het strand aankomen. Het gebouw en de huisjes zijn simpel en primitief maar prima voor 1 nachtje! Ook het eten is primitief maar goed te doen. Na wat gegeten te hebben besluiten we 1 van de kortste routes naar een strandje te gaan wandelen. Naja wandelen...meer klimmen en klauteren :)
Het is prachtig, zwaar, warm en zeer vochtig! Halverwege ontdekken we onze eerste neusapen...wat zijn ze groot!!! Ook ontdekt Mies dat hij nogal nodig naar het toilet moet...en het strand dat gaat ie niet meer redden! Dan maar in de jungle onder toeziend oog van de neusapen (weet niet of t vanwege de stank was of vanwege onze aanwezigheid dat de neusapen weg gingen, maar we hebben ze in ieder geval gezien). Als we eenmaal bij het strand aankomen, trekken we snel onze zwemkleding aan en duiken we in de Zuid Chinese Zee...wat is deze warm zeg! Na een tijdje heerlijk te hebben rondgedobberd besluiten we terug te wandelen, na driekwart van de wandeling merkt Mies op dat hij wederom naar het toilet moet en besluit (heel hard) door te lopen. Ik heb het daarentegen op mijn gemakje aangedaan en trof Mies enige tijd later opgelucht aan bij de receptie hihihi...

Bij het avondeten sprak ik twee Nederlanders aan en als snel kwam het gezicht van de jongen mij zeer bekend voor. Wat blijkt het is Ruud (momenteel sportinstructeur bij defensie in het leger) een ex klasgenoot van het Cios in Goes. Super leuk om weer even herinneringen van die tijd op te halen zeg :). Na het avondeten zijn we een anderhalf uur durende nightwalk gaan doen. Wat hebben de gidsen hier goede ogen en een fenomenale kennis van de natuur zeg! Zo zien we slapende ijsvogels, slapende zwaluwen, hagedissen, enorm grote spinnen (ook tarantula's), mousedeer en een zeer gifitge slang (en nog een aantal dieren waarvan ik niet wat het zijn). Bij terugkomst nog even lekker een koud colaatje en een koude douche en lekker ons bedje in. Om 12 uur ' s nachts schrikken we wakker van een enorm harde schreeuw (van een mens), ook de neusapen schrikken en maken veel lawaai. Wat het was...geen idee op dat moment, totdat een half uur later op de deur wordt geklopt. Ruud staat samen met zijn vriendin Lia voor de deur met de vraag of hij en zijn vriendin alsjeblieft de andere kamer (wij hadden een chalet met twee aparte kamers met ieder 4 bedden) mochten gebruiken. Hun deelden namelijk een kamer met een Fransman, wat bleek het harde geschreeuw wat we eerder hoorden kwam van hem. De Fransman bleek midden in de nacht ineens schreeuwend op zijn bed te hebben gestaan (nachtmerrie of zoiets) en de Nederlanders waren ontzettend geschrokken en wilden absoluut daar niet meer verblijven (logisch). Na voor hun de kamer te hebben opengemaakt toch maar weer proberen te slapen...helaas weer nauwelijks geslapen (wat een hitte).

Dag 14:
's Ochtends blijken er heel veel neusapen op het strand te zitten, ons bedje uit en bewonderen maar! Zodra we ontbeten hebben, maken we met Ruud en Lia nog een mooie maar wederom een zeer zware en hete wandeling! Bako National park is echt een aanrader...je moet alleen wel over een goed stel benen beschikken ;). Na de wandeling besluiten we gezamenlijk de boot over de Zuid Chinese zee terug te pakken naar het beginpunt. We nemen afscheid van Ruud en Lia en stappen bij een zeer grappige chauffeur in (werkt voor Adrian). De man is erg gezellig en gaat door zijn enthousiasme steeds harder praten. Hij weet veel van de omgeving en adviseerde ons om 's avonds bij Top Spot in Kuching te gaan eten. Elke keer als er even een stilte valt zie je de man nadenken en hoor je ineens excuse me (met de klemtoon op de que van excuse, wat nogal grappig is). Tijdens de rit vertelt de chauffeur vol enthousiasme over zijn regering, hij is duidelijk groot fan. Waarschijnlijk ook terecht, omdat de regering ervoor zorgt dat er eigenlijk geen zwervers zijn. Iedereen op Borneo heeft onderdak en eten. Helaas geldt dat niet voor iedere zwerfhond op Borneo :(.

Na afgezet te zijn geeft de lieve man ons drie gerechten mee die we 's avonds bij Top spot moeten gaan eten. Nu eerst maar ns ff lekker douchen en relaxen tot een uur of 7. Hierna zijn we inderdaad naar het centrum van Kuching gereden om bij Top spot te gaan eten. Top spot is een enorm groot buiten restaurant boven op het dak van een parkeergarage. Na onze ogen te hebben uit gekeken over de grootheid van dit eet restaurant besluiten we bij eettentje nummer 6 te gaan zitten. We bestellen een kokosnoot als drankje, groente vanuit de jungle, garnalen met knoflook, garnalen met melk en boter en een verse garupa met mango. Jeetje wat was dit smullen zeg mmmmmmmmmmm!!!!!!!!! Op de terug weg hebben we nog geprobeerd twee zwerfpuppies te vangen, maar helaas waren ze te bang voor ons! Dan maar lekker vroeg slapen want er zijn teveel muggen en worden echt compleet lek gestoken.

Dag 15:
In de ochtend lekker relaxen in de hangmat en rond een uur of 11 op weg naar Gunung Gading National Park, om de grootste bloem ter wereld te aanschouwen (de Rafflesia). Via de Ferry komen we na ruim een uur rijden aan bij het nationale park. Deze bloem bloeit maar 4-5 dagen. Wij hebben mazzel het is de tweede bloeidag en dit betekent dat de diameter ruim 75cm is. Onder begeleiding van gids Antonia die echt op de onmogelijkste plekken allerlei dieren ziet gaan we deze bekijken. Wat een leuke wandeltocht was dit zeg! De bloem zelf is een parasiet die zich op een plant of boom nestelt en zo uiteindelijk na 9 maanden tot bloei komt. Ik vindt het een afzichtelijke bloem, Mies vond m wel mooi!

Na het Gunung Gading National Park maken we een tocht van ruim 2 uur over Borneo naar Santubong voor de River Cruise. De auto moesten we midden op de brug (doorgaande weg) parkeren, waarna we met zijn tweetjes onder beleiding van twee piraat uitziende Maleisiërs een boottocht hebben gemaakt op de Zuid Chinese Zee. Helaas geen dolfijnen (waar we wel op hadden gehoopt),maar wel neusapen, Silver Leaf apen en toen het eenmaal donker was vuurvliegjes in de bomen. Ondanks dat we geen dolfijnen hebben gezien, was het een hele mooie tocht met ook waanzinnige wolkenvelden. Wat ook bijzonder was is dat we op het bootje samen met de Maleisiërs, op het moment dat de muziek uit de Moskee bij het vissersdorpje op het water klonk mochten mee eten met hun Ramandan maaltijd. Echt heerlijk al die speciale Maleisische hapjes (groene deeg met kokus aan de buitenkant en bruine suiker van binnen, koekjes met sardientjes van binnen, soort biscuit met amandel en chocolade en nog meer zoetigheden). Omdat er nog veel over was kregen wij dit mee van de Maleisiërs, hetgeen we hebben gedeeld met Greg die hier heel erg blij mee was!

Zodra we 's avonds in bed liggen barst het onweer en een hevige regenval toe. Na meer dan een maand geen regen zijn ze hier op de boerderij vast blij met wat regen....het regent echter zo hard dat we enigszins bang zijn dat de rivier zal overstromen. Ondanks dit heb ik eindelijk redelijk geslapen jeej!!

Dag 16:
Vandaag ons laatste dagje op Borneo, want morgen vliegen we vroeg naar de Perhentians om daar lekker te gaan relaxen en duiken op een bounty eiland! Na alvast de koffers enigszins gepakt te hebben en onze vieze kleding in onze privé wasmachine gewassen te hebben gaan we nog een keer terug naar Semonggoh National Park in de hoop wat meer Oerang Oetangs te aanschouwen. Onderweg was het enorm druk op de weg...het is weekend dus alle Maleisiërs stappen in de auto, gelukkig kwamen we net op tijd. We waren niet de enigen, hele busladingen vol....met luid pratende niet stil krijgende klote Aziaten (met excuses aan alle Aziaten die zich wel kunnen gedragen ;)..). Ik vond het bijzonder irritant dat ze luidkeels bleven praten waardoor uiteindelijk de Oerang Oetangs eerder weggingen. Ondanks dat hebben we het mannetje (enorm groot) en nog drie Oerang Oetangs gezien met een baby Oerang Oetang. Mies heeft in ieder geval mooie foto's weten te maken!

Na in Kuching met de creditcard (normaal pinnen met een ING bankpas gaat helaas niet in Maleisië) geld te hebben gepind kunnen we gaan genieten van een heerlijk privé barbecue! Een lekker visje, kippenpoten en worstjes smaken goed op deze laatste avond.

Borneo, een prachtig eiland met een waanzinnig mooi regenwoud en zijn dieren. Blij dat we hier zijn geweest, al zullen we de muggen en insecten absoluut niet gaan missen! Morgen op naar het paradijs!!!